جهان مجازی در واقع تلاشی است برای بازنمایی واقعی ؛جهان واقعی است. جهان مجازی اثر جهان واقعی است. وقتی می‌گوییم شهر مجازی و فضای مجازی با محتوای جدید به اثر ذات، مجاز واقعیت و پیامدهایی که در این فضاست روبه‌رو هستیم.
دکتر عاملی با اشاره به اینکه سه فضای ارتباطی در نظام فراگیر واقعی – مجازی وجود دارد گفت:
هر سه فضا به صورت جدی قابل بحث است. نظام فراگیر واقعی – مجازی از نظام فراگیر کامپیوتری گرفته شده است. در این سه نظام سه نوع ارتباط وجود دارد. 1- فضای ارتباطی حاضر با حاضر 2 – فضای ارتباطی حاضر با غایبزیرساختی ترین بنیاد جهانی شدن فضای مجازی و صنعت واقعیت مجازی همین نوع از ارتباط است و با مورس آغاز شد. نوع سوم، ارتباط غایب با غایب است به این معنا که ماشین با ماشین ارتباط برقرار می‌کند و در اینجا با یک نظام ارتباطی کاملا صنعتی و اتوماتیک و در عین حال برنامه ای شده مواجه هستیم.
سه جهان به‌وجود می‌آید. 1- جهان واقعی که می‌توان با آن تعامل برقرار کرد. 2- جهان دیگر مجاز واقعی است و این غیر از صنعت واقعیت مجازی است. مجازی است که به رقابت جهان واقعی آمده است و تلاش می‌کند تا آنچه در جهان واقعی است را تکرار کند. 3. جهان دیگری نیز وجود دارد و آن جهان واقعی – مجازی است جهانی است که وقتی ترکیب می‌شود دیگر off و on در آن بی‌معنا می‌شود.
وقتی بخشی از تعاملات اجتماعی خود را در فضای مجازی انجام دادید و بخش دیگر در فضای واقعی قدم به جهان واقعی – مجازی گذاشته‌اید.این جهانی است ترکیبی..
اگرچه مدت زمان زیادی از تولد آن نمی گذرد اما رشدی فزاینده داشته و سعی کرده روز به روز خود را به جهان واقعی ،نزدیک تر سازد.این پدیده رقابت خود با جهان واقعی را تا حدی جدی کرده که امروزه از "دو جهانی شدن " بحث می شود.طرح دوجهانی شدن به معنای به رسمیت شناختن جهان مجازی است. "ظهور جهان مجازی بسیاری از روندها، نگرش و ظرفیت‌های آینده جهان را تحت تأثیر خود قرار خواهد داد. این جهان در واقع به موازات و گاه مسلط بر «جهان واقعی» ترسیم می‌شود و عینیت واقعی پیدا می‌کند."(عاملی, دو جهانی شدن ها و آینده هویت های همزمان1385).براین فضای مجازی پنج منطق حاکم است که منطق سوم ان :رقابت جهان مجازی با واقعیت است..
جهان مجازی غیر از آرمانشهرهایی است که ما به عنوان عالم مجاز می‌سازیم. جهان مجازی به وجود آمده است تا عین واقعیت را تکرار کند و به همین دلیل است که ما در این فضا آشنا و خود راهبر هستیم و یک نوع احساس در فضای خود بودن و آشنا بودن در فضا وجود دارد:با شروع به کار رسانه‌ها نظریه «واقعیت، واقعیت نیست» شکل گرفت. واقعیت فرض کردن واقعیت به قول «بودری لارد» وهمی بیش نیست. به عبارتی همه چیز می‌تواند روایت باشد. چیزی که شما تصویر می‌گیرید از یک آدم روایتی است که از یک فردی وجود دارد. این فضا در عین‌حال نگاهش به دنبال رقابت با واقعیت در فضای فرا واقعیت است.
بخش بزرگی از صنایع دنیا نیزبه دنبال محو مرز واقعیت و مجازند. این نگاه تا مرز از بین بردن انسان واقعی و خلق انسان مجازی و ماشینی در حرکت است.اینکه انسان ماشینی را طوری طراحی و برنامه‌ریزی کنند که به مانند انسان طبیعی رفتار کند
